ناسا،این آژانس فضایی این بار تصمیم گرفته تا فضاپیمایی به سمت دو سیارک دوقلو بفرستد تا آن‌ها را از مسیرشان که از نزدیکی زمین عبور می‌کند، منحرف کند. این پروژه «آزمایش انحراف مسیر سیارک دوقلو» یا به اختصار «دارت» (Double Astroid Redirection – DART) نام دارد که امروز در ساعت ۹:۵۰ صبح با راکت فالکون ۹ اسپیس ایکس به فضا پرتاب شد.
دارت اولین پروژه آزمایشی از تکنیک برخوردی ناسا خواهد بود که به سمت این دو سیارک به نام دیدیموس و قمر آن، دیمورفوس خواهد رفت. این تکنیک ناسا شامل یک یا چند فضاپیمای بزرگ می‌شود که با سرعت بالا به سمت سیارک‌های نزدیک زمین می‌رود تا زمین را از خطر برخورد آن‌ها نجات دهد.
اسا ماموریت آزمایش انجراف مسیر سیارک دوقلو یا دارت را برای آزمایشگاه فیزیک کاربردی جانز هاپکینز (APL) اجرا می‌کند. این پروژه با حمایت مرکزهای مختلف ناسا یعنی آزمایشگاه پیشرانه جت (JPL)، مرکز پرواز فضایی گودارد (GSFC)، مرکز فضایی جانسون (JSC)، مرکز تحقیقات گلن (GRC) و مرکز تحقیقات لانگلی (LaRC) انجام خواهد شد.
دارت در واقع آزمایشی از تکنولوژی‌های دفاع محور سیاره‌ای است که از برخورد سیارک‌های خطرناک به زمین جلوگیری می‌کنند. دارت اولین این آزمایشات خواهد بود که از تکنیک برخوردی استفاده می‌کند تا مسیر سیارکی نزدیک زمین را منحرف کند.
این پروژه آزمایشی در مرحله سوم خود قرار دارد که APL تحت نظر برنامه کاوش منظومه شمسی ناسا در مرکز پرواز فضایی مارشال مدیریت می‌شود. این پروژه در واقع برای اداره دفاع سیاره‌ای ناسا و بخش علوم سیاره‌ای اداره ماموریت‌های علمی در مرکز فرماندهی ناسا در واشنگتون دی‌سی اجرا می‌شود.
با این حال،باید در نظر داشته باشیم که ممکن است برای سیارک‌های بزرگتر – با عرض صدها کیلومتر – ده‌ها سال زمان نیاز باشد تا بتوان آن را از مسیرش خارج کرد. چنین سیارک‌های بزرگی خطرات فاجعه‌باری ایجاد می‌کنند که به هیچ وجه قابل جبران نیست.
اگر زمان کافی وجود داشته باشد، ناسا می‌تواند ماموریت‌هایی را برای مطالعه چنین سیارک‌هایی طراحی کند و اطلاعات بسیار ارزشمندی از آن را به زمین بفرستد. در این صورت حتی احتمال اینکه بتوان سیارک مورد مطالعه را با موفقیت از مسیرش خارج کرد بسیار بالاتر است. اما باید گفت که در مقابل سیارک‌های عظیم و غول‌پیکر فعلا راه حلی وجود ندارد و این فضاپیماهای برخوردی کاربردی نخواهند داشت.
